تبیین نشانگرهای تدریس‌ اثربخش در دانشگاهها و مؤسسات آموزش‌عالی و میزان تحقق آن در دانشگاه اصفهان

هدف از نگارش این مقاله تبیین نشانگرهای تدریس اثربخش در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی و تعیین میزان تحقق آن در دانشگاه اصفهان است. نشانگرهای تدریس اثربخش در پنج مقوله طراحی و تدوین درس، ارائه درس، مدیریت کلاس، روابط انسانی و ارزشیابی عملکرد تحصیلی دانشجویان بررسی شده که به دلیل گستردگی، در این مقاله فقط مقوله ارائه درس مورد بحث قرار گرفته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و از منظری دیگر کمّی- کیفی است. در بخش کیفی با استادان نمونه‌کشوری مصاحبه و در بخش کمّی عملکرد تدریس اعضای هیئت ‌علمی دانشگاه اصفهان ارزیابی شده است. برای انتخاب اعضای هیئت علمی دانشگاه اصفهان از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم استفاده شده و به منظور ارزیابی عملکرد افراد انتخاب شده، تعداد 1245 دانشجوی سالهای سوم و چهارم دوره کارشناسی در تحقیق شرکت داده شده‎اند. یافته‌های تحقیق نشان داد که در بخش کیفی استادان نمونه‌کشوری بر سه مقوله شروع و پایان مناسب درس، تدریس سؤال محور و توأم با مشارکت دانشجویان و برخی ملاحظات خاص تدریس تأکید داشته‌اند. در بخش کمّی اعضای هیئت علمی دانشگاه اصفهان با کسب نمره 60/3، بیش از حد متوسط به نشانگرهای ارائه درس توجه داشته‌اند. عملکرد اعضای هیئت علمی برحسب دانشکده و مرتبه ‌علمی تفاوت معناداری نداشته، اما عملکرد آنان برحسب سابقه تدریس متفاوت بوده است. اعضای هیئت ‌علمی دارای سابقه تدریس 10-1 سال نسبت ‌به افراد دارای سابقه تدریس20-11 سال عملکرد بهتری داشته‌‍‌‌‌اند.